Jadwiga Wiesława Obrycka z domu Szczęsna. Zdjęcie z 15 października 1949 roku, zrobione w Lwówku Śląskim - na Dolnym Śląsku .

Jadwiga Wiesława Szczęsna urodziła się 15 czerwca 1924 roku w Elżbiecinie, w gminie Piątnica - k. Łomży , w rodzinie Zofii - z domu Sieńkowskiej - szlachcianki herbu Prawdzic i Czesława Szczęsnego - szlachcica herbu Rawicz , jako drugie z kolei dziecko, z pięciorga dzieci Szczęsnych.

Rodzina Szczęsnych - Elżbiecin, lipiec 1928 roku. Od lewej: Józef Szczęsny, Jadwiga-Wiesława Szczęsna, Jerzy Szczęsny, Czesław Szczęsny, Zbigniew-Czesław Szczęsny, Zofia Szczęsna /w ciąży, jeden miesiąc przed urodzeniem bliźniąt - Bogdana i Ludwika Szczęsnych/, Natalia-Halina z matką Genowefą-Anną Pergoł - siostrą Czesława.

Jadwiga-Wiesława Szczęsna, rok 1932. Zdjęcie z czasu drugiej klasy Szkoły Podstawowej, w Piątnicy, koło Łomży.

Łomża ,19 sierpnia 1933 roku. Siedzą od lewej: Jadwiga Wiesława Szczęsna , Natalia-Halina - córka Genowefy-Anny, Zbigniew Szczęsny. Stoją od lewej: Bogdan i Ludwik Szczęśni. Siedzą na krzesłach od lewej: Zofia Szczęsna i Genowefą-Anną-Pergoł /siostra Czesława Szczęsnego - męża, Zofii /, pomiędzy nimi stoi dziesięcioletni Jerzy Szczęsny

Na zdjęciu od lewej: Jadwiga Wiesława Szczęsna, Jerzy Szczęsny - syn Czesława i Natalia-Halina - córka Genowefy-Anny Pergoł. Zdjęcie od chrztu - Łomża , rok 1934.

Jadwiga Wiesława Szczęsna spędziła lata okresu dzieciństwa w posiadłości Szczęsnych na kolonii wsi Elżbiecin, w domu posadowionym na samym obrzeżu lasu, który poprzez inne kompleksy leśne łączyl się z Puszczą Bialowieską i dalej z lasami rosyjskiej tajgi.

Bliskość przyrody była codziennym elementem życia Jadwigi, przez jej wszystkie lata pobytu w Elżbiecinie. Skutkiem tego była jej ogromna miłość - do wszystkiego co żywe - w jej późniejszym, dorosłym życiu. Wszystkie zwierzęta wokół Jadwigi miały swoje własne imiona - nawet krowa i kury. Kiedy wiele lat później przeprowadzała się do miasta Łomży, sprzedała krowę - "Mećkę" pobliskiej sąsiadce za niższą cenę - poniżej jej wartości rynkowej - z zastrzeżeniem, że krowa nigdy nie zostanie sprzedana na rzeź. Przez wiele lat odwiedzała p. Helenę - nową właścicielkę krowy i za każdym razem nie omieszkala zajść do obory żeby zagadać parę słów do swojej byłej krowy. Kiedy sięgam pamięcią, do moich najbardziej odległych wspomnień, pamiętam, że nasz dom zawsze był też domem papug, kanarków, kotów i kolejno kilku psów, które przeżyły swoje życia obok nas. Moja mama, aż do samej śmierci, zawsze miała wokół siebie zwierzęcych przyjaciół.

Posiadłość Szczęsnych w Elżbiecinie - 1937 rok. Od lewej: Natalia-Halina - córka Genowefy-Anny Szczęsnej, Ludwik Szczęsny, Zbigniew Szczęsny, Bogdan Szczęsny ,Zofia Szczęsna, Jadwiga Wiesława Szczęsna i ostatni, po prawej - Jerzy Szczęsny .

W 1937 roku Jadwiga ukończyła Szkołę Podstawową w Piątnicy i wstąpiła do Gimnazjum Kupieckiego w Łomży, którego powojenną kontynuacją było Liceum Ekonomiczne. II Wojna Światowa, przerywa Jadwidze edukację w Gimnazjum, po dwóch latach .

Kiedy wybucha II Wojna ?wiatowa - w 1939 roku - kapitan Czesław Szczęsny, który jest inwalidą bez jednej nogi /stracił ją w I Wojnie Światowej/, zostaje zwolniony z obowiązków czynnej służby wojskowej. 02 września 1939 roku Szczęśni - jako rodzina oficera - inwalidy, Armii Polskiej - zostają ewakuowani z Elżbiecina do Międzyrzecza, następnie do Radzynia Podlaskiego, Białej Podlaskiej i następnie do Brześcia. Po kapitulacji Armii Polskiej, Szczęśni postanawiają wrócić do Elżbiecina. Docierają tylko do Ostrowi Mazowieckiej, kiedy Łomża i wszystkie tereny powiatu zostały już zajęte przez Armię Czerwoną i znalazły się pod okupacją sowiecką. Zamieszkują więc w Jarnutach - gmina Czerwin - w powiecie ostrołęckim, na terenach zajętych przez Niemców. Tam, ukrywając wojskową przeszłość Czesława , pozostają przez okres wojny pod niemiecką okupacją - aż do ponownego ustalenia polskiej tożsamosci państwowej. Mieszkają w tej wsi przez pięć lat. Razem z Czesławem i jego najbliższymi w Jarnutach ukrywa się też - przez okres wojny - jego siostra - Genowefa-Anna, ze swoją córką Haliną.

W czasie pobytu w Jarnutach, Jadwiga kontynuuje naukę w zakresie szkoły średniej na tajnych kompletach zorganizowanych w Jarnutach.

Jadwiga Szczęsna /od lewej/ z przyjaciółkami. Jarnuty, maj 1940 roku.

Jarnuty, maj 1940 roku. Od lewej: Jerzy Szczęsny, dwoje nieznanych przyjaciół, Jadwiga Szczęsna i troje nieznanych znajomych Jerzego i Jadwigi.

Czerwin, sierpień 1940 rok. Jadwiga Wiesława Szczęsna /pierwsza od prawej strony/ ze swoimi szkolnymi przyjaciółmi.

W kwietniu 1942 roku Jadwiga wstępuje do Armii Krajowej, w której - blisko od roku - działa jej starszy brat Jerzy. Jadwiga jest łączniczką i przechodzi w tej organizacji przeszkolenie sanitariuszki.

Życiorys Jadwigi-Wiesławy Szczęsnej z jej wczesnych lat młodości - napisany przez nią własnoręcznie w 1950 roku.

Jarnuty - 11 sierpnia 1942 roku. Jadwiga-Wiesława Szczęsna /z lewej strony/ z Natalią-Haliną Pergoł /po prawej stronie/.

W sierpniu 1944 roku napierająca Armia Czerwona - wspomagana przez Polską Armię - wyparły niemieckie wojska pod Warszawę i Szczęśni uznali, że mogą teraz bezpiecznie wrócić do Elżbiecina. Po powrocie z Jarnut , jesienią 1944 roku - z wojennego przesiedlenia - Jadwiga przechodzi szkolenie na nauczycielkę i latem 1946 roku - po ukończeniu szkoly - wyjeżdża na Dolny Śląsk , żeby pracować tam w tym zawodzie. Tam też - po repatriacji z Wileńszczyzny - przyjechała ze swoją rodziną i zamieszkała w Dłużcu , Maria Szanter z domu Sieńkowska - siostra Zofii Szczęsnej - matki Jadwigi.

Kossaki-Ponikly Stok, 01 kwietnia 1946 roku. Od lewej: Jadwiga-Wiesława Szczęsna z Haliną Obrycką w dniu jej ślubu, z Michałem Bierzyńskim .

Dłużec , powiat lwówecki - rok 1948. Spotkanie rodzinne po przyjeździe rodziny Szanterów z wileńszczyzny, na Dolny Śląsk . Od lewej: Zbigniew Szczęsny /synCzesława/, Jadwiga Wiesława Szczęsna /córka Czesława/, Maria Szanter z domu Sieńkowska /siostra Zofii Szczęsnej/, Antoni Szanter /mąż Marii/, Alfreda Szanter /córka Antoniego i Marii/, Olgierd Szanter /syn Marii i Antoniego/, malutka Czesława Szanter /córka Marii i Antoniego/, Zofia Szanter /córka Marii i Antoniego/, niżej - Jadwiga Szanter /córka  Marii i Antoniego/, z tyłu - Czesław Szczęsny, dalej z prawej - Franciszka Czyba /siostra Antoniego/, Jerzy Szczęsny /syn Czesława/ i ostatni z prawej strony - Edward Szanter /syn Marii i Antoniego/.

Elżbiecin, Wigilia - 24 grudnia 1948 roku. Od lewej: Zofia Szczęsna-Sieńkowska, Czesław Szczęsny, Ludwik Szczęsny, kuzynka Czesława i Jadwiga-Wiesława Szczęsna - po zamażpójściu Obrycka.

Od 01 września 1946 roku Jadwiga rozpoczyna pracę na Dolnym Śląsku, jako nauczycielka w Szkole Podstawowej w Żerkowicach, w gminie Lwówek Śląski - na Dolnym Śląsku , gdzie pracuje i mieszka przez cztery lata. Bohdan po ukończeniu szkoły przy Fabryce Lamp Elektrycznych im. Róży Luksemburg, w Warszawie - dającej zawód elektryka, przyjechał do Żerkowic i oświadczył się Jadwidze. Jadwiga powraca do Elżbiecina i w 1950 roku wychodzi za mąż, za Bohdana Obryckiego , z którym poznała się jeszcze w czasach uczęszczania do Szkoły Podstawowej w Piątnicy.

Szkoła Podstawowa w Żerkowicach na Dolnym Śląsku , w gminie Lwówek Śląski . Nauczycielka Jadwiga-Wiesława Szczęsna /pośrodku, w okularach/ ze swoimi uczennicami i uczniami - rok 1947.

Szkoła Podstawowa w Żerkowicach , gmina Lwówek Śląski na Dolnym Śląsku - 15 maja 1950 roku. Jadwiga-Wiesława Szczęsna ze swoimi uczennicami i uczniami w towarzystwie swoich kóz.

Żerkowice - listopad 1949 roku. Nauczycielka Jadwiga-Wiesława Szczęsna i jej narzeczony - Bohdan Obrycki przed Szkołą Podstawową w Żerkowicach, w gminie Lwówek Śląski, na Dolnym Śląsku - gdzie Jadwiga-Wiesława była kierowniczką i w której mieszkała przez cztery lata.

Kiedy w 1946 roku - po przyjeździe na Dolny Śląsk - Jadwiga stała się właścicielką aparatu fotograficznego 6x9, Nagel Vollenda - wyprodukowanego w 1931 r. w Stuttgart, w Niemczech - staje się zdecydowanym pasjonatem fotografii. Przez następne 30 lat, przy pomocy tego aparatu, wykonała tysiące zdjęć, rejestrując wszystkie zdarzenia rodzinne, na których miała okazję być i upamiętniła fotograficzną historię swojego życia i własnej rodziny. Większość zdjęć przedstawiających rodziny Szczęsnych i Obryckich, wykonanych w latach 1946-1975, jest jej autorstwa. Zawsze miała ze sobą aparat fotograficzny a kiedy był potrzebny, miała też statyw, żeby też być na zdjęciach. Dzięki mej mamie mam dziesiątki zdjęć z każdego okresu mojego dzieciństwa i dziesiątki jej zdjęć, jeszcze zanim ja przyszedłem na świat i z późniejszego okresu.

Jadwiga Szczęsna - 1947 r. Autoportret Jadwigi na którym uwieczniła siebie z aparatem fotograficznym 6x9, Nagel Vollenda - wyprodukowanym w 1931 r. w Stuttgart, w Niemczech, przy pomocy którego uwieczniła siebie i swoją rodzinę na tysiącach zdjęć wykonanych w latach 1946 - 1976.

Swoją pasją zaraziła też swoich braci - Jerzego i Ludwika - a później mnie, a ja przekazałem ją na mojego starszego syna - Mariusza, który zajmuje się fotografią profesjonalnie, obok pracy biurowej w zakladzie produkcyjnym.

Jadwiga Szczęsna i Bohdan Obrycki. Żerkowice w gminie Lwówek Śląski na Dolnym Śląsku - 15 kwietnia 1950 roku.

Kadzidło, lato 1950 roku. Od lewej: Zbigniew Szczęsny, Irena Szczęsna, Natalia-Halina Grzybowińska, Jerzy Szczęsny, Jadwiga Wiesława Szczęsna-Obrycka , Bohdan Obrycki, Genowefa-Anna Szwetner, roczny Władysław-Roman Grzybowiński i jego ojciec Roman Grzybowiński - mąż Natalii-Haliny.

Kadzidło, lato 1950 roku. Od lewej: Bohdan Obrycki /mąż Jadwigi/, Piotr Szwetner /mąż Genowefy-Anny/, Roman Grzybowiński /syn Natalii-Haliny/, Genowefa-Anna Szwetner, Natalia-Halina Grzybowińska i Jadwiga Wiesława Obrycka /z domu Szczęsna/.

W 1951 roku rodzi się Obryckim pierwszy syn - Waldemar Jacek Obrycki . Dwa miesiące po jego urodzinach rodzina Obryckich przenosi się z Elżbiecina do Mrągowa, gdzie wcześniej wyjechała siostra Bohdana - Halina Radziej i jego matka Wiktoria Obrycka. Tam - przez blisko dwa lata- Jadwiga pracuje w biurze jako księgowa a Bohdan jest dyrektorem pobliskiego PGR-u. W Mrągowie - w 1952 roku, Obryckim rodzi się drugie dziecko - córka Elżbieta, która umiera kilka miesięcy po porodzie.

Nie wszystko jednak układa się po myśli Jadwigi /Bohdan nadużywa alkoholu/ i Jadwiga decyduje się na powrót z synem do Elżbiecina. Jest czerwiec 1953 roku. W tydzień po niezapowiedzianym wyjeździe Jadwigi z Mrągowa, Bohdan przyjeżdża, w ślad za nią, do Elżbiecina i tu pozostaje - z przerwami, do 1961 roku .

Borki, 01 listopad 1951 rok. Czteromiesięczny syn Jadwigi - Waldemar Obrycki.

01 października 1953 r. umiera na zawał serca ojciec Jadwigi, Czeslaw Szczęsny , emerytowany kapitan łomżyńskiego 33 Pułku Piechoty w Łomży - armi II Rzeczypospolitej.

Łomża - październik 1954 roku. Rodzina Szczęsnych, przy grobie kapitana łomżyńskiego 33 Pułku Piechoty - Czesława Szczęsnego w pierwszą rocznicę jego śmierci. Od lewej: Zofia Szczęsna - żona Zbigniewa /syna Czesława/, Jadwiga-Wiesława Szczęsna-Obrycka - córka Czesława, Zofia Szczęsna - wdowa po Czesławie Szczęsnym, Jerzy Szczęsny - syn Czesława, Irena Szczęsna - żona Ludwika /syna Czesława/, Genowefa-Anna Szwetner - siostra Czesława.

Jadwiga podejmuje decyzję, że pozostanie zawsze ze swoją matką - wdową, Zofią Szczęsną z domu Sieńkowską. Rozpoczyna pracę w Powszechnej Spółdzielni Spożywców w Łomży, w dziale księgowości. W roku 1955 rodzi się Obryckim trzecie dziecko, drugi syn - Marian Obrycki.

Zofia Szczęsna przekazuje elżbiecińską posiadłość najstarszemu synowi Jerzemu Szczęsnemu, który sprowadza swoją rodzinę z Lwówka Śląskiego i zamieszkuje - z nią, również w elżbiecińskim, obszernym domu.

W 1961 roku Jadwiga nękana nieustannie przez poborców, szukających sposobu zaspokojenia długów jej męża, Bohdana - które są skutkiem niewywiązywania się przez niego z zobowiązań podatkowych, z tytułu prowadzenia prywatnego przedsiębiorstwa - decyduje się na przeprowadzenie sprawy rozwodowej. Po rozwodzie Bohdan wyjeżdża do Warszawy, gdzie przeniosły się wcześniej jego matka Wiktoria Obrycka - z domu Kossakowska i siostra Halina Radziej - z domu Obrycka.

Elżbiecin, lato 1961 roku. Waldemar Jacek Obrycki z bratem Marianem - na motocyklu Konstantego Sienkowskiego, będącego właśnie w odwiedzinach u swojej cioci Zofii Szczęsnej - siostry jego ojca Konstantego. Z tyłu - za motocyklem, stoi Jadwiga Wiesława Obrycka, z prawej stoi babcia - Zofia Szczęsna /z d. Sienkowska/.

W roku 1963 Jadwiga wraz z rodziną przeprowadza się do Łomży. Nie chce żeby jej młodszy syn Marian , który ma właśnie rozpocząć szkołę podstawową, musiał dochodzić 6 km do szkoły w Łomży. Po przeprowadzce Jadwiga w roku 1965, po raz ostatni podejmuje próbę - po zapewnieniach Bohdana, że skończy ze swoimi nawykami - ratowania związku z ojcem swoich dzieci i ułożenia sobie życia. Wyjeżdza do Warszawy - do Bohdana - zachęcana do podjęcia tej próby przez matkę Bohdana - Wiktorię Obrycką i jego siostrę - Halinę Radziej, które teraz mieszkają też w Warszawie. Niestety po kilku miesiącach Jadwiga musi powrócić do Łomży do swoich synów i matki. Bohdan nie potrafił zrezygnować ze swoich starych partyzanckich nawyków i dotrzymać obietnic. Jadwiga już nigdy więcej nie podjęła kolejnej próby ale do ostatnich dni Bohdana, który zmarł 24 lipca 1984 roku, pozostała z nim i z jego rodziną w bliskiej przyjaźni. Swoje dzieci zawsze zachęcała do utrzymywania bliskich kontaktów z ojcem i jego rodziną. Kiedy Bohdan przyjeżdżał do Łomży zawsze mógl liczyc na to, że znajdzie gościnne schronienie w mieszkaniu swojej byłej żony, która nigdy w swoim życiu nie związała się z żadnym innym mężczyzną. Wszystko wskazywalo na to, że prawdopodobnie kochała go przez całe swoje życie, chociaż nigdy nikomu z tym się nie zwierzyła.

Łomża, lato 1963 rok. Od lewej: Jadwiga Wiesława Obrycka-Szczęsna, Zofia Szczęsna-Szanter, Teresa Szczęsna /później Wojtaczka/, Emilia Szczęsna /później Dąbrowska/, Władysław Szczęsny, Czesława Szanter, Antoni Szanter, dwuletni Jacek Szczęsny, Waldemar-Jacek Obrycki, Marian-Wojciech Obrycki, Zofia Szczęsna-Sieńkowska i Zbigniew Szczęsny.

Łomża - kwiecień 1965 roku . Zdjęcie ze zjazdu rodzinnego na pogrzeb Franciszki Czyba - siostry Antoniego Szantera - męża Marii Szanter. Na zdjęciu od lewej: Teresa Szczęsna, Zofia Szczęsna, Władysław Szczęsny - trzymający Jacka Szczęsnego, Jadwiga Wiesława Obrycka-Szczęsna, Waldemar-Jacek Obrycki - syn Jadwigi, Olgierd Szanter syn Marii Szanter i Antoniego Szanter, babcia Zofia Szczęsna-Sienkowska - trzymająca Mariana Obryckiego - syna Jadwigi Obryckiej-Szczęsnej, Maria Szanter - trzymająca Emilia Szczęsna, Alfreda Szanter - córka Marii Szanter, Jadwiga Szanter - siostra Alfredy i Zofii, Zbigniew Szczęsny, Lech Szczęsny, sąsiedzi Zbigniewa i Zofii - Hanna Kozłowska, Waldemar Kozłowski - syn Hanny, córka Hanny Kozłowskiej i ostatnia po prawej stronie zdjęcia - Czesława Szanter.

Od lewej: Jadwiga- Wiesława Obrycka, Wiktoria Obrycka, Bohdan Obrycki - Warszawa rok 1978 .

W okresie od 1963 roku - do roku 1984, Jadwiga pracowała kolejno: w Biurze Turystycznym "Gromada", Przedsiębiorstwie Państwowym Książka i Prasa "Ruch", Zarządzie Powiatowym Ligi Obrony Kraju, Zakładach Bawełnianych w Łomży i przez ostatnie 10 lat - przed przejściem na emeryturę - w Przedsiębiorstwie Państwowym Totalizator Sportowy.

Łomża - Boże Narodzenie 1979 rok. Jadwiga Obrycka Szczęsna ze swoimi wnukami /synami syna Waldemara /od lewej - Remigiusz, po prawej - Mariusz.

Łomża , Boże Narodzenie 1979 roku. Zofia Szczęsna-Sieńkowska ze swoją córką Jadwigą Wiesławą Obrycką-Szczęsną.

W okresie 1974 do 1984, Jadwiga Obrycka jest także społecznym Prezesem Zarządu Wojewódzkiego Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami w Łomży. Do ostatnich swoich dni darzyła szczególną sympatią wszystkie zwierzęta. Nawet kiedy znalazła czasem w mieszkaniu pająka nie zabijała go, lecz wynosiła żywego na dwór i wypuszczała na wolność. Uważała, że każde stworzenie ma prawo do życia, które mu było dane tylko jeden raz.

Elżbiecin 2006 rok - dom rodzinny Szczęsnych.

Jadwiga Wiesława Obrycka-Szczęsna umiera 06 stycznia 1998 roku w Łomży, w wieku 73 lat. Pochowano ją na cmentarzu katedralnym w Łomży, w grobie rodzinnym Szczęsnych /Sektor 6B, nagrobek nr 2/ , gdzie wcześniej złożono jej ojca - Czesława Szczęsnego, matkę - Zofię z domu Sieńkowską , jej babcię / matkę Czesława / - Józefę Szczęsną ze Strzemiecznych i jej brata Bogdana.

Grób rodzinny Szczęsnych /Sektor 6B, nagrobek nr 2/, po zmianach tablic nagrobkowych, wykonanych w 2023 roku.